O corpo solidario dá lugar: o dominio é presente. Francisco Cortegoso
Todas as mañás
o esturno canta sobre a copa do ciprés
coma se pronunciara a voz da Terra.
O seu reclamo lémbrame
o son dunha promesa
atravesando os meus beizos,
pero non fun quen de anunciar
a súa chegada como pródiga.
O meu ollo congratúlase pola silueta do bando,
a que define a frointeira
onde o rigor da distancia se impón,
onde os recordos pertencen
á cadencia do vento.
O meu ollo sabe claudicar.
Mentras, eu, o único esencial:
coñezo a estación
na que a folla cae
e leva consigo a vida.
(Imaxe: O Porto, Ponte do Mercador, Momán de Abaixo)
No hay comentarios:
Publicar un comentario